πάντα ψηλά θα πετώ
στα πορφύρα ουρανιά κι ακόμα παραπέρα...
θα παίρνω για σημάδι το φως
εκεί που η μνήμη και το μέλλον ανταμώνουν...
στην αόρατη αλήθεια εκείνων που έμαθα...
θα καίω σε αστραπές τους φόβους
ν' ανάβουν χαραυγές,
σαν το κάρβουνο που
κλαίει με τις φωτιές...
στον σιωπηλό αιθέρα θα αναζητώ
ό,τι θέλει ψυχή για να τ' αποκτήσω...
κι αν δεν τα βρω
θα δημιουργώ άστρα από το μηδέν
να δείχνουν δρόμο σ' ένα αλλοτινό ανύποπτο αύριο..
Παν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου