Κυριακή 26 Δεκεμβρίου 2010

Σκέψεις


Στο κύκλο που τώρα τρέχω
Δεν θα είναι το ίδιο όταν γυρίζω πίσω
Είναι ανώφελο να το ακολουθήσω ευθεία
Θα επιστρέψω σε άλλο τόπο
Κάνω κύκλους, όμως ο ουρανός αλλάζει
Χθες ήμουν παιδί
Είμαι άνδρας τώρα
Ο κόσμος είναι ένα παράξενο πράγμα
Και το τριαντάφυλλο ανάμεσα στα τριαντάφυλλα
Δεν μοιάζει με ένα άλλο τριαντάφυλλο.



 Στρίβω χωρίς αντανακλάσεις
στις καμπύλες των σκιών,
καταγράφω τον μουρμουρίσματα της ταχύτητας,
αναζητώ στις κρύες στάχτες για το μικρότερο των πτηνών,
εκείνο που δεν κλείνει ποτέ τα φτερά του,
και αντιστέκεται στον άνεμο.


Εσύ κιθάρα! Αν δεν είχες αυτούς που μαγεύονται με τον ήχο σου, ποια θα ήταν η ευτυχία σου;



Είμαστε σαν βιτρίνες μαγαζιών στις οποίες συνεχώς τακτοποιούμε, κρύβουμε ή φανερώνουμε τις υποτιθέμενες ιδιότητες που αποδίδουν άλλοι σε εμάς – για να εξαπατάμε τον εαυτό μας

Δεν υπάρχουν σχόλια:

ενός λεπτού σιγή


Εσείς που βρήκατε τον άνθρωπο σας κι έχετε ένα χέρι να σας σφίγγει τρυφερά,

έναν ώμο ν' ακουμπάτε την πίκρα σας, ένα κορμί να υπερασπίζει την έξαψη σας,

κοκκινίσατε άραγε για την τόση ευτυχία σας, έστω και μία φορά; Είπατε να κρατήσετε ενός λεπτού σιγή για τους απεγνωσμένους;